maandag 19 juni 2017

Jongeren in Azië zetten zich in om kinderen in nood te helpen.

Na ons heerlijke maar ook drukke verlof in Nederland zijn we ondertussen aan onze grote reis begonnen. Een reis van bijna 7 maanden in verschillende landen in Azië. Eind september hopen we dan weer terug in Nederland te zijn, om de Children at Risk School voor te bereiden, die we in januari 2018 op Heidebeek hopen te gaan geven. Dat wordt een school met een focus op kinderen van vluchtelingen.
  

Verre Oosten
Maar nu eerst dus even een paar maanden in het verre oosten. Kinderen in nood zijn er over de hele wereld, en we zijn blij dat er ook hier jongeren zijn die heel graag deze kinderen willen helpen, en willen leren hoe ze dat het beste kunnen doen.

We verblijven nu in een hele grote stad, en zijn onder de indruk van de duizenden torenflats waar hier dag en nacht aan gebouwd wordt. Prachtig aangelegde wijken schieten als paddenstoelen  uit de grond. Grote 8-baans wegen lopen door de hele stad, en auto’s, geruisloze elektrische brommertjes, voetgangers en bussen lijken zonder al te veel problemen er samen bezit van te nemen.
  


Goudvisjes vissen
In het centrum van de stad is een kleine vijver met duizenden goudvisjes. Op zondagmiddag zien we daar ouders die met hun kleuters komen vissen, met kleine hengeltjes en emmertjes, om hun aquaria thuis weer op te vullen. Zo schattig! De mensen lachen vriendelijk naar ons als ze zien dat we er foto’s van willen nemen. Ze zijn trots op hun stad en land, en willen gastvrij ons van alles mee laten genieten.


Achtergelaten
Maar er is hier ook een grote nood. In de dorpen worden miljoenen kinderen door hun ouders achtergelaten in de zorg van opa’s en oma’s of ooms en tantes, zodat de ouders beiden ver weg in een grote stad kunnen gaan werken, om meer geld te verdienen. Sommige ouders doen dit omdat ze superarm zijn, en het hun enige manier is om voor hun gezin in het onderhoud te voorzien. Anderen doen het omdat ze meer geld willen, betere huizen, mooiere auto’s, meer luxe. Doordat alleen de ouders naar de grote steden vertrekken, en niet de hele gezinnen, is het hier gelukt om favelas te voorkomen, in tegenstelling met Brazilië. Maar daar is in de gezinnen een hoge prijs voor betaald.

We hebben al met zoveel van deze achtergelaten kinderen gesproken, en allemaal vertellen ze over de diepe pijn die dit veroorzaakt, de gevoelens van verlaten te zijn, genegeerd en afgewezen. Soms worden ze van het ene familielid naar het andere doorgeschoven en moeten ze dus ook steeds van school en vriendjes en vriendinnetjes veranderen. Ze voelen zich vaak teveel bij de gezinnen waar ze tijdelijk opgenomen worden, en zien hun eigen ouders alleen maar even tijdens een jaarlijkse korte vakantie. Ook de jonge mensen met wie wij spraken, hebben bijna allemaal dezelfde ervaringen en kunnen zich goed hierin identificeren.
  

Maar er zijn ook veel kinderen die geen grootouders of andere familieleden hebben om op hen te passen en dan maar in een soort weeshuis-kostschool onder gebracht worden. Het zijn natuurlijk geen echte wezen, want hun ouders leven nog, maar die zijn druk met hun werk in een verre stad. Voor deze kinderen is het vaak nog zwaarder, zo op te groeien zonder goede banden te maken met familieleden. Niet alleen is het allemaal tijdens hun kinder- en tienertijd een stuk moeilijker, maar het geeft vaak later in hun leven ook allerlei psychologische en sociale problemen.


Abortus
Waar we ook veel over horen is dat het afbreken van zwangerschappen door middel van abortus hier de normaalste zaak van de wereld is. Het is erg goedkoop.

Het is hier een zo “normale” procedure geworden, dat de eerste vraag, die de dokter aan een nieuwe vrouwelijke patiënt stelt, vaak is: “Hoeveel abortussen heb je al gehad?” wetend dat bij elke abortus er niet alleen een kindje gedood wordt, maar de vrouw ook steeds meer kans heeft op allerlei lichamelijke en psychosomatische klachten.


Jongeren zetten hun leven in.
Het is dan ook geweldig om te zien dat er jonge mensen zijn die hun leven in willen zetten om kinderen, tieners en hele families te helpen. Er zijn jongeren met plannen om huizen voor zwangere meisjes te beginnen, er wordt gedroomd om organisaties op te zetten die adopties gaan promoten en bevorderen. Er worden families getraind in de opvoeding van hun kinderen, onder andere door middel van korte weekend-kampen en door websites met allerlei goede artikelen. Ook voor kinderen worden er kampen georganiseerd,  worden kinderen in naschoolse opvang begeleid en worden er vrijwilligerswerk en counselingpraktijken opgezet om kinderen te helpen, die door hun ouders achtergelaten zijn. Prachtig om al die plannen te horen, en te zien hoe de eerste stappen hierin genomen worden.

Oogontsteking
We genieten er beiden van om dit mooie land met zijn prachtige mensen een klein beetje te leren kennen, maar hadden niet verwacht dat we ook de gezondheidszorg van nabij zouden leren kennen door een opname in een ziekenhuis!

Johan heeft al vanaf dat hij tiener was de ziekte van Bechterew, een soort reumatische ziekte. Een van de bijverschijnselen is dat hij daar zo nu en dan een nare oogontsteking bij krijgt. We hebben als we op reis gaan, altijd een hele zak met medicijnen bij ons, in geval dat… maar deze keer reageerde zijn oog niet op de prednison druppels en werd het alleen maar erger. We moesten er snel mee naar een dokter.
  


Ziekenhuis opname
Vlakbij waar wij verblijven, is een schitterend nieuw 20 verdiepingen groot ziekenhuis. Daar gingen we toen heen voor hulp. Toch altijd spannend in zo’n heel ander land met een taal die we niet spreken! Maar we hoefden ons geen zorgen te maken, de dokters waren super aardig en deden hun uiterste best om ons te helpen. En gelukkig, met een heleboel gebed van mensen uit allerlei werelddelen, infusen met antibiotica, spuiten rond zijn oog met corticosteroïde en vele oogdruppels, begon de ontsteking langzaamaan te verminderen. Willen jullie ook met ons danken en bidden voor een goede gezondheid tijdens de rest van onze reis?

We zijn dankbaar voor jullie, een lieve en trouwe groep mensen die om ons heen staan met jullie gebed en met jullie giften. Het is een heerlijke geruststelling voor ons, vooral in de meer onzekere tijden, dat jullie met ons meeleven, voor ons en de kinderen in nood bidden, en ons zo “dragen” in deze reis. We bidden dat vele kinderen, die in moeilijke situaties leven, bereikt worden met de liefde van de Vader. En we bidden ook jullie allen Zijn rijke zegen toe!

Johan en Jeannette


Giften
Er zijn in Nederland wat nieuwe regels, wat betreft het overmaken van giften aan zendelingen. Daarom verzoeken wij u bij het overmaken van een gift voor ons altijd te vermelden: PF2496 Children at Risk

(IBAN: NL25 INGB 0003 1890 27 t.n.v St. Jeugd met een Opdracht comite fam. Lukasse, Reeuwijk

Gebedspunten
Bid voor de achtergelaten kinderen, die zich meestal niet gewenst en geliefd voelen. Bid voor hun families, dat ze in zullen zien dat hun kinderen hun kostbaarste geschenk zijn.

Dank voor de jonge mensen die deze kinderen willen helpen, met liefde en counseling.

Bid voor alle vrouwen die al verschillende abortussen gehad hebben, of die op het punt staan hun kindje te aborteren.

Dank God voor de jongeren die zich inzetten deze vrouwen te helpen, onder andere door adopties te bevorderen.

Bid voor onze reis en onze gezondheid.

Dank God voor de verschillende Children at Risk Scholen die er in Brazilie en wereldwijd zijn.

Bid dat er vele jonge mensen opgeleid zullen worden om God te gehoorzamen en hun leven in te zetten voor de kinderen in nood.

Bid voor de voorbereidingen van de Children at Risk School in Nederland in januari 2018 (zie: http://ywamheidebeek.org/car/)