Nieuwjaar

Nadat we enkele weken in Angola les gegeven hadden, werden we op de terugweg bij de grens aangehouden.

“Mevrouw, u moet uw schoenen en sokken uitdoen, ik wil tussen uw tenen kijken!”
“Wat?!? Wie wil er nu tussen mijn schoenmaat 37 worsteteentjes kijken?” Al snel werd het me duidelijk: ze waren op zoek naar brute diamantjes. De smokkel vierde hoogtij. Het maakte me tegelijk boos en verdrietig. Angola, een schitterend land met zoveel rijkdommen aan olie en diamanten, zou één van de rijkere landen moeten zijn, als er niet gestolen werd en geen corruptie was.

Hetzelfde gevoel had ik, toen ik in Haïti door de hoofdstad reed en de vreselijke nood zag onder de mensen. Een ontzaglijke aardbeving in een prachtig land, ook wel de parel van de Cariben genoemd, waar honderden jaren van corruptie hadden geheerst, de armen erg arm waren, de rijken erg rijk...

En ja, dat herken ik ook om mij heen, hier in Brazilië, waar de favelas tussen de prachtigste huizencomplexen gebouwd zijn. Waar nog steeds kinderen op straat wonen. Waar mensen met een handicap vreselijk achtergesteld worden. Waar meisjes én jongens verkocht worden om als slaaf te werken in de prostitutie… Boos word ik ervan. Boos op de duivel, die komt om te roven, te slachten en te vernietigen.

Maar wacht even! Er is hoop! Jezus is voor de mensen in Angola, Haïti en Brazilië gekomen, Hij kwam voor ons! Immanuel, God met ons, wat een voorrecht om die hoop uit te mogen dragen. Daadwerkelijk verschil te mogen zien, waar we samen met onze medewerkers uit mogen reiken naar de kinderen in nood. Hoe lieflijk zijn de voeten van hen die goed nieuws brengen. Zelf als je worsteteentjes hebt!

We wensen jullie allemaal een Nieuwjaar waar we samen nog meer van Zijn leven, liefde en hoop zullen mogen uitdragen.

Kwaliteitstijd met familie

Het begon met koekjes bakken...

Ze hadden er allemaal zin in! 

Bij Eva kwam er meer in haar buik dan op het koekje... 

Iara is de perfecionist, zij bleef het ook het langst volhouden.

Naiomi genoot meer van het snoepen... 

Igor vond het wel leuk, maar het moest niet te lang duren... 

Iara, trots op het eindresultaat! 

Oma genoot er ook van !

Na afloop mochyt heel het stel mee voor een rondje op de fiets bij opa! 

En toen werd Igor 4 jaar! 

Cars, cars, cars... 

Naiomi en Eva kregen dezelfde jurk aan voor het feest, ze schelen maar 2 maanden.

En toen was het Kerst avond, 24 dec! Alle kinderen op bed, en samen een heerlijke tijd om van elkaar en het eten te genieten. Vorig jaar deze tijd zaten we in Haiti! Wat een contrast.  We genoten extra en weten ons gezegend! Dank U  Here Jezus!