Ondertussen zitten we al in India, met temperaturen tussen de 39 graden overdag en 30 graden `s nachts. We waren even vergeten dat mei de warmste maand is hier! En nee, helaas is er geen airco. `s Morgens wordt ik wakker met een doornat kussen en overdag, als ik mijn lange broek met lange jurk aanheb, probeer ik de bijpassende enorme sjaal zo te draaien en vouwen dat die zo klein mogelijk is, maar wat een hitte al die laagjes kleren! Hoe doen die vrouwen dat hier toch? Ze zien er allemaal zo elegant, kleurrijk en fris uit. En dan ik met mijn natte haar van het zweet en mijn gevecht met die sjaal…
Toch is het heerlijk hier weer terug te zijn. Johan is meteen al aan het lesgeven. Deze keer zijn het allemaal studenten uit India en de lessen worden allemaal van het Engels naar het Hindi vertaald. Andrew, de jonge man uit noord India die 2 jaar geleden onze student in Kolkata was, en vorig jaar in Brazilië de Children at Risk School mee kwam helpen leiden, is nu de leider van deze Children at Risk School hier. Het is zo mooi om hem bezig te zien, hij heeft verschrikkelijk hard gewerkt om deze school hier in Mumbai te organiseren, en het is hem gelukt! Prachtig hoor!
Het was drie weken geleden nog een heel gedoe om uit Brazilië te kunnen vertrekken. Onze ticket was voor maandag 20 april naar Amsterdam, maar de aswolk gooide roet in het eten. We hadden met de EO afgesproken dat we er zouden zijn om van woensdag tot vrijdag mee te werken aan het programma Doeners, van de EO Metterdaad. Gelukkig konden we onze ticket nog omzetten zodat we in plaats van Amsterdam in Lissabon aankwamen, één van de weinige vluchthavens van Europa die nog open was en we hadden er al helemaal op gerekend om dan vanaf Lissabon verder zien te komen met de trein of zelfs liftend. Maar de EO had een paar tickets Lissabon –Amsterdam bemachtigd en zo vlogen we met één van de eerste vluchten na de aswolk, nog net op tijd om woensdagavond bij de EO aan te komen.
Er volgden een paar dagen opnames van Johan: Johan aan het ontbijt, eten klaarmakend, rennend, etc. terwijl er ondertussen allerlei vragen aan hem gesteld werden. Het programma wordt waarschijnlijk in september uitgezonden, ik laat de precieze datum nog wel weten. Vervolgens werden er ook nog interviews voor de krant, Visie en de radio opgenomen, moesten er foto’s van hem in de EO studio gemaakt worden en zal ik nog een verhaal voor de Eva schrijven, kortom we hebben het er druk mee!
Net een week voor we vertrokken uit Brazilië heeft een andere EO ploeg ook nog een heel leuk programma in Belo Horizonte opgenomen, vooral van het werk in Huize Redding en het werk op straat. Daar geef ik de datum ook nog wel van door. We staan dit jaar dus weer goed in de picture met al die publiciteit!
Op één van de zaterdagen in Nederland hadden mijn zus en zwager een hele leuke reünie georganiseerd met onze neven en nichten van mijn vaders kant en de volgende zaterdag hadden we een familie reünie in Zeeland met de moeder, broers en zussen van Johan (hij heeft 10 broers en zussen!) met aanhang, kinderen en kleinkinderen! Wat bijzonder is het toch altijd om zo met familie leden samen te komen, wat een zegen!
Het was natuurlijk ook heel erg gezellig om Davi weer even een paar weekenden bij ons te hebben, het gaat echt goed met hem, hij zit lekker in zijn vel, en ook weer eens even bij te kunnen kletsen met Pieter en Melissa. Eén van de andere hoogtepunten van onze korte tijd in Nederland was natuurlijk dat Hannah en Rafael, onze kleinkinderen een paar dagen bij ons kwamen logeren! Ze zijn zelfs nog mee geweest naar de les die we gegeven hebben in Den Helder, bij de opleiding voor kinderwerkers van Herman Boon, in de Katapult.
Het was dus een aardig druk programma, maar toch lukte het ons om er nog een bezoekje aan de Ikea, één van onze favoriete winkels in Nederlands, tussen te proppen! Heerlijk hoor!
En nu zitten we dus voor een maand in India. Willen jullie voor ons bidden? Voor onze gezondheid hier, het is altijd weer een grote overgang: de temperatuur, het eten, de gewoontes, de veiligheid. Gisteren is de man die hier vorig jaar in Mumbai een terroristen aanslag gepleegd heeft ter dood veroordeeld. Er werd nu gedreigd met nieuwe aanvallen en de beveiliging is vooral op het vliegveld, in hotels met veel buitenlanders en in winkelcentra, verhoogd. Wij wonen deze maand in een goedkope flat waar verder geen buitenlanders wonen, dat zou dus iets veiliger moeten zijn.
Het is hier ook weer een hele drukke tijd: Andrew heeft de dagen van 8 uur `s morgens tot 8 uur `s avonds voor ons volgepland!
We wensen jullie allen Gods rijke zegen toe!
